Trans / Helen Joyce

H δημοσιογράφος του "Economist", Ηelen Joyce, στο τελευταίο της βιβλίο "Trans : When Ideology Meets Reality" εξηγεί γιατί η εποχή των υπολογιστών ευνόησε τη διάδοση της τρανς ιδεολογίας και ιχνηλατεί τη σχέση της τελευταίας με το δυστοπικό κίνημα του "διανθρωπισμού" (transhumanism) :

«Όταν κυκλοφόρησε η ταινία "Matrix"... οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν –και πολλοί ακόμα πιστεύουν– ότι η τρανς ταυτότητα σήμαινε "τρανσεξουαλικότητα" : μια τόσο βαθιά ενόχληση με το ίδιο σου το σώμα και μια τόσο ισχυρή ταύτιση με το αντίθετο φύλο που μόνο μια χειρουργική επέμβαση για την αναμόρφωση του σώματος στο μέτρο του δυνατού θα μπορούσε να φέρει μια κάποια γαλήνη...

Η ιδέα μιας τρανς γυναίκας που δεν έχει πάρει ορμόνες και δεν έχει κάνει χειρουργική επέμβαση – δηλαδή κάποιος που διατηρεί ένα φυσιολογικό ανδρικό σώμα αλλά καταλαβαίνει τον εαυτό του ως "γυναίκα" επειδή αυτή είναι η "ταυτότητα φύλου" του και περιμένει από όλους να συμφωνήσουν – θα είχε φανεί ανόητη σχεδόν στους πάντες (θυμηθείτε ότι στην ταινία αυτός είναι ο τύπος ατόμου που αντιπροσωπεύει ο Kid, ο οποίος ξυπνά από το Matrix χωρίς τη βοήθεια ενός κόκκινου χαπιού.) Και όμως, σε δύο δεκαετίες από την κυκλοφορία της ταινίας, αυτό ακριβώς η έννοια της τρανς ταυτότητας έχει κατακτήσει την ιατρική, το δίκαιο, τη δημόσια πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης.

Αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς το διαδίκτυο, όχι μόνο επειδή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επέτρεψαν τη διάδοσή του, αλλά επίσης επειδή πολλοί άνθρωποι πλέον περνούν περισσότερο χρόνο σε εικονικούς κόσμους παρά στον πραγματικό. Κάποιος που σπάνια ασχολείται με τη φύση ή που σπάνια ασκείται σωματικά θα έχει μια προδιάθεση για σωματική άρνηση. Και αν αφιερώνεις πολύ χρόνο παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή, θα έχεις συνηθίσει να ταυτίζεσαι με άβαταρ που μπορούν να αλλοιωθούν από ένα καπρίτσιο της στιγμής.

Θα έχεις επίσης προδιάθεση να πιστεύεις ότι το μυαλό είναι ένα πρόγραμμα υπολογιστή. Στο βιβλίο του το 2015, "In Our Own Image", ο ειδικός σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης Γιώργος Ζαρκαδάκης εξετάζει τις μεταφορές που χρησιμοποιήθηκαν σε όλη την ιστορία για να εξηγήσουν την άνθρωπινη νοημοσύνη. Στα αρχαία ιερά κείμενα, οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από πηλό, στον οποίο ο Θεός έδωσε ψυχή με την πνοή του. Στο τρίτο αιώνα π.Χ., η υδραυλική μηχανική ενέπνευσε την έννοια της ρευστής "διάθεσης" που προκαλεί κακή υγεία όταν βγαίνει εκτός ισορροπίας. Toν 16ο αιώνα , η ανακάλυψη του ρολογιού υπέδειξε στον Ντεκάρτ και σε άλλους ότι τα ανθρώπινα σώματα ήταν πολύπλοκα αυτόματα. Από το 1700, η ​​χημεία και ο ηλεκτρισμός οδήγησαν σε νέες μεταφορές – σκεφτείτε το τέρας του Φρανκεστάιν που ζωντάνεψε από έναν κεραυνό. Ο Χέρμαν φον Χέλμχολτζ συνέκρινε τα εγκεφαλικά σήματα με τα τηλεγραφικά μηνύματα.

Στην εποχή των υπολογιστών, φανταζόμαστε το μυαλό σαν λογισμικό που κυλάει στο hardware του εγκεφάλου. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι αυτή η ιδέα ασκεί μια ενστικτώδη έλξη σε όσους πιστεύουν ότι ο αληθινός εαυτός μας μπορεί να βρίσκεται σε λάθος σώμα. Η τρανς γυναίκα Martine Rothblatt, μια δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας βιοτεχνολογίας και συγγραφέας του "From Transgender to Transhuman: A Manifesto on the Freedom of Form", το πηγαίνει ακόμη πιο πέρα, υποστηρίζοντας ότι ο διανθρωπισμός ("transhumanism"), ένα ευρύ κίνημα που επιδιώκει να νικήσει τον θάνατο, είναι μια φυσική προέκταση της ιδεολογίας των έμφυλων ταυτοτήτων.

Οι διανθρωπιστές οραματίζονται μια ποικιλία από μονοπάτια προς έναν μετα-ανθρώπινο μέλλον, συμπεριλαμβανομένης της αναβάθμισης σωμάτων και μυαλών με ολοένα και πιο εξελιγμένα πρόσθετα, χρησιμοποιώντας νανορομπότ για να κρατήσουν μακριά τις αρρώστιες και τα γηρατειά, συγχωνεύοντας την ανθρώπινη με την τεχνητή νοημοσύνη, χρησιμοποιώντας γονιδιακές θεραπείες για την επιτάχυνση της εξέλιξης αλλά και κρυονική (παγώνοντας τα κεφάλια τη στιγμή του θανάτου με την προσδοκία μελλοντικής αναβίωσης). "Μπορούμε φυσικά να αναπαράγουμε τα σώματά μας μέσω της σεξουαλικής επαφής (ή της εξωσωματικής γονιμοποίησης)", έγραψε η Rothblatt στο 2010. "Αλλά σύντομα θα μπορούμε επίσης να ικανοποιήσουμε αυτή την παρόρμηση για αναπαραγωγή αντιγράφοντας απλά το μυαλό μας σε λογισμικό."»

-Τηλέμαχος Χορμοβίτης